Verrutting

In de Volkskrant van 30 mei 2015 vraagt Ariejan Korteweg zich af wie Mark Rutte nou eigenlijk is. Hij belicht het fenomeen van meerdere kanten maar moet uiteindelijk vaststellen “dat er amper een volk op aarde is dat zijn regeringsleider zo slecht kent”. Hij is die onbekende die ’s zondags het vlees aansnijdt, faraway so close.

Hij beleeft Nederland als “een waanzinnig gaaf land” op dezelfde manier als Amerikanen hun “great nation”.  Hij spreekt over de tragedie in de Middellandse Zee met dezelfde sensibiliteit  als Amerikanen “love you dad” zeggen. Hij maant zijn onderdanen eerst een baan te gaan zoeken i.p.v. WW aan te vragen, ofschoon dat volgens het UWV binnen een week moet gebeuren. Hij marginaliseert de Griekse tragedie tot een half procent van onze export en beschouwt visie als een olifant die het uitzicht belemmert.

Ik ben bang dat er gewoon niet meer is dan de zielloze oppervlakkigheid die we iedere dag te zien krijgen. Er is gewoon geen pathos, geen charisma, geen bezieling, alleen dorre logica en rationaliteit, opgeleukt door wat met het hoofd beleden emoties. Een boze premier werkt dan evenmin, Ik kon in ieder geval een glimlach niet onderdrukken toen ik hem, uiteraard op het juiste moment recht in de camera kijkend, de relschoppers in de Schilderswijk boos voor achterlijke gladiolen zag uitmaken. Wat zullen ze daar geschrokken zijn!

Onze premier is het prototype van wat Alessandro Barrico in zijn boek de Barbaren de “homo horizontalis” noemt. Hij is het voor iedereen zichtbare voorbeeld van de moderne DWDD-mens die op zijn rusteloze zoektocht alles  maar even kan aanraken.

Ik noem het verrutting en dat is familie van economisering.