De robot

Ineens staat de robotisering in het brandpunt van de belangstelling of beter gezegd het verwachte ingrijpende gevolg ervan. Zwartkijkers vrezen een grootscheeps verlies van zinvolle menselijke arbeid. Optimisten kijken reikhalzend uit naar de nieuwe  werkgelegenheid want die zal er gewoon komen, net zoals na de uitvinding van de stoommachine. Toch?

De robotisering brengt  natuurlijk helemaal niets nieuws onder de zon. Het is goed beschouwd niet veel anders dan een sensor gestuurde computer.  We kennen allemaal wel dat kleine grasmaaiertje dat omkeert als het geen gras meer bespeurt. Zelf rijdende auto’s werken niet anders, zijn alleen heel veel complexer en een robot die op mensen reageert wordt ineens een beetje eng. Ik laat hier nog maar even in het midden of een robot die een oude van dagen helpt bij het aantrekken van de steunkousen als vooruitgang of teloorgang  moet worden gekenschetst. Na verloop van tijd stellen we ons die vraag toch niet meer.

Interessant is wel de vraag wat de driver achter de robotisering is.

Willie Wortel is het zeker niet. Zijn altruïstische motivatie is anderen te helpen door uit te vinden. Dat zijn uitvindingen buiten het schuurtje meestal een averechts effect hebben doet aan die intentie niet af.

Onze robot is een product van een bedrijf. Onze robot moet winst helpen maken door een markt te veroveren of kosten te besparen. Robotisering als pregnante vorm van innovatie, is niet ingegeven door altruïsme, naastenliefde of vooruitgangsgeloof. Nee, de enige echte driver achter de robotisering is (meer) geld en per saldo economische groei.